Pierwotnie Linkin Park nosił nazwę Xero. Mniej więcej w czasie, gdy Chester Bennington odszedł od Grey Daze (obecnie Waterface) i dołączył do LP, odszedł ze składu Mark Wakefield (wokalista), nazwę zespołu chciano zmienić na Hybrid Theory. Idea tej nazwy polegała na zaznaczeniu tego, że Kalifornijczycy grają muzykę nietypową – hybrydę metalu, elektroniki, rapu, itd. Nazwa okazała się jednak zastrzeżona przez inny zespół, chciano uniknąć problemów prawnych, w związku z czym zrezygnowano z niej (choć nie do końca, biorąc pod uwagę, że tak nazwali pierwszy album). Następnie rozważano różne inne nazwy dla zespołu m.in.: 'Clear' (ich ulubiona), 'Probing Lagers', 'Platinum Lotus Foundation', 'Ten PM Stocker' (od ulicy Stocker Street, gdzie mieszkał Mike i gdzie członkowie zespołu mieli próby, jednak ściany mieszkania były bardzo cienkie i o godzinie 10 wieczorem sąsiedzi zaczynali protestować). W końcu zdecydowali się na Lincoln Park (wziętą od Parku Lincolna w Santa Monica, gdzie mieszkał Chester), ale i ta nazwa była już zajęta, przez zespół z Australii, który posiadał już nawet domenę internetową. Ostatecznie, aby nie zmieniać po raz kolejny całkowicie nazwy zespołu, muzycy zmienili ją nieznacznie na Linkin Park. LP nagrał Hybrid Theory EP, jednak płyta nie została wydana oficjalnie, nagrano jedynie 1000 kopii. Można było ją dostać w późniejszym okresie jedynie przez Linkin Park Underground. Pierwszym nagranym kawałkiem była piosenka And One. Zespół wydał też płytę Hybrid Theory Demos, zawierającą dema piosenek z Hybrid Theory EP oraz Hybrid Theory. Zespół oficjalnie zadebiutował w 2000 płytą Hybrid Theory. Phoenix nie udzielał się na tej płycie, choć napisał do niej parę tekstów, zastąpił go wtedy Scott Koziol, który już na żadnej innej płycie się nie udzielał. Wiadomo tylko, że Phoenix w tym czasie studiował i nie miał czasu na grę. Producentem płyty był wówczas Don Gilmore. Zawarte na Hybrid Theory piosenki zostały w wersji zremiksowanej umieszczone później (latem 2002 r.) na płycie Reanimation, co zostało uznane przez krytykę za typowy przykład "odcinania kuponów". Ich następna płyta – Meteora wydana 24 marca 2003 r. – mimo, że zawierała zaledwie 36 minut materiału, została przyjęta ciepło przez fanów, jak i krytyków. Zadebiutowała na pierwszych miejscach w 14 krajach: USA, Wielkiej Brytanii, Słowenii, Japonii, Niemczech, Hiszpanii, we Włoszech, Chile, Australii, Indonezji, Irlandii, na Tajwanie, w Norwegii oraz Szwajcarii. Wydany przez nich album koncertowy w listopadzie 2003 – Live in Texas, mający przełamać stereotyp tej grupy jako mistrzów studia a amatorów sceny, nie jest jednoznacznie oceniany.
stopka